gündeviren

“uzat ellerini ellerime, işte senin köklerin! bu nasıl bir çaba var olmaya? senin iplerin de benim!”

“ikinci el berjerimde sürdüğüm hükmümde yeri olmayan, hiçbir zaman kucağımda sakinleştirilmeyi hakketmemiş ve fakat yine de bir süredir kendine yer bulabilmiş tuhaf yüklerim havaya karışıyorlar.”

“güneşin utangaç edalarla saklandığı serin akşamüstü tonları. gözler hep turuncu, kan kırmızısı yerini çoktan bıraktı.”

“yüzlerine zorla acı fırçalanmış, suratları esasen sütliman bir tuval; ölen insanın ardından ölmüş numarası yapmaktalar.”